Zonsopkomst 03:56 – zonsondergang 22:29 – daglichturen 18:32

Vandaag bewezen, mijn rugzak is echt waterdicht!

Om 11 uur staan we bij de fietsenverhuur om onze elektrische mountainbikes op te halen, maar leren meteen dat het hier geen mountainbiken is maar ‘forestbiken’. De man van de fietsenverhuur vertelt ons, dat hij zich al jarenlang hard maakt om de term forest biking de wereld in te helpen. Wij beloven dat we dat in ieder geval zullen doen, #forestbiking. We mochten de fietsen al om 10 uur ophalen, maar het regent stevig, dus we hadden niet heel veel haast. Op de parkeerplaats draaien we wat rondjes, want het is toch echt andere koek dan even op een fiets stappen. Je kunt aan de rechterkant schakelen en aan de linkerkant kun je regelen hoe zwaar je ondersteuning is en je kunt regelen dat je zadel omhoog en omlaag gaat met een knop om goed af te kunnen stappen en als je vaart hebt om al fietsend je zadel omhoog te zetten. Het vergt echt wel even wat coördinatie en ons eerste ritje is meteen best heel stijl de berg af. Het is vandaag helaas wel gestopt met zachtjes regenen, dus we worden lekker nat.

Als we een beetje gewend zijn aan de fiets, gaan we het pad op. Je moet je een pad voorstellen over boomwortels, stenen en plankieren over het moeras en tegelijk gaan we best heel veel op en neer over steile paden. Ik vind het steil op en neer gaan nog niet eens zo erg, maar ik vind de plankieren, die nogal nat, zijn best spannend. Eigenlijk fiets je gewoon recht door, maar als je eraf zou fietsen lig je midden in het moeras. Vreemd, wat het is eigenlijk een lekkere zachte landing vergeleken bij een valpartij de heuvel op of de heuvel af. Sommigen van ons moeten echt wel wat angsten overwinnen, maar aan het einde van de dag zijn we allemaal supertrots op dit avontuur. Wat is het waanzinnig gaaf om zo door deze mooie bossen te crossen.

Gisteren hadden we een pauze in zo’n leuke schuilhut, maar op de een of andere manier komen we die nu niet tegen, terwijl we nat geregend best wel zin hebben in een droge pauze bij een vuurtje, we hebben er speciaal worstjes voor meegenomen. Ik sluit steeds de gelederen, zo kan ik mijn eigen tempo aanhouden, want ik kan Robbert en de kinderen echt niet altijd bijhouden. Tegen de tijd dat ik ook aankom stapt iedereen weer vrolijk op de fiets terwijl ik eigenlijk nog even moet bijkomen…, maar ik laat me niet kennen!

Ik had mijn Nikon camera meegenomen in mijn waterdichte rugzak, maar ik had nog nooit getest of hij ook echt waterdicht was en het regent stevig door, dus het is wel belangrijk dat mijn camera goed beschermd blijft. Uiteindelijk heb ik de hele dag mijn camera niet gebruikt en heb voor het blog de foto’s van mijn telefoon gebruikt, maar de rugzak is in ieder geval goed waterdicht! Gelukkig heeft Robbert een filmpje gemaakt, zodat we een goed idee kunnen geven van wat we hebben gedaan.

Na nog een fikse klim de ‘berg’ op komen we doorweekt (ondanks onze regenjacks) aan bij ons huis, dat bij het hotel op de top ligt. We hebben zo’n 25 à 30 km gefietst en jong en oud zijn best moe. De droogkasten in huis worden volgehangen met alle natte uitgespoelde spullen. Robbert, Carlijn en ik bezoeken nog de spa in het hotel om onze spieren te verwennen. De whirlpool is een echt een groot genot en ook het turkse stoombad en de sauna doen onze spieren erg goed. Het ijsbad slaan we zeker niet over.

We sluiten ons bezoek aan Iso Syöte af met een diner in het restaurant en een after party in ons huisje, waar we tot laat in de avond lange en goeie gesprekken hebben. Morgen zetten we Stijn en Joyce af op het station van Oulu, waar zij met de trein vertrekken naar Helsinki om daar samen nog wat te doen en zondag naar huis te vliegen. Wij gaan door naar Vuokatti voor twee nachtjes. Ik hoop dat de weergoden ons wat beter gezind zijn, maar vandaag hebben we bewezen dat je ook een superdag kunt beleven in de stromende regen.