Zonsopkomst 03:31 – zonsondergang 21:57 – daglichturen 18:26

Spruce Island Husky in Granö

We slapen allemaal lang en niet iedereen haalt het ontbijt. We hebben in de cabins genoeg te eten, dus diegenen die het ontbijt niet gehaald hebben, maken er meer een soort brunch van. We moeten namelijk om 12:45 verzamelen voor onze wandeling met de husky’s. Het is een kwartiertje lopen naar het kennel van Spruce Husky’s.

Ze hebben 53 sledenhonden, zowel Siberische als Alaska husky’s.

We worden begeleid door Jasmine die geassisteerd wordt door Albert, een jongen uit Stockholm die in zijn schoolvakanties in Granö komt werken, al het derde jaar op rij. Zijn grootouders komen hier vandaan.

Jasmine kiest de honden uit waarmee we gaan wandelen: Svenska en Hazel die samen uit een hok komen en ook heel graag samen vooroplopen. Zij zijn samen een ingewerkt koppel die ook voor de slede altijd samen vooroplopen. Wout krijgt Svenska en Joyce krijgt Hazel. Het is grappig om te zien hoe graag ze bij elkaar blijven. Carlijn krijgt Hetja, een wildebras die beter niet te dichtbij Svenska en Hazel moet komen. Ik krijg Leia, een hele rustige hond van 6. Ze moet eigenlijk nog steeds leren hoe ze het moet doen, ze is snel afgeleid en heeft als bijnaam Houdini, omdat ze ontsnapt zodra ze de kans krijgt en dan soms dagen vertrokken kan zijn. Ze is voor mij wel een hele relaxte hond om mee te lopen. Het zijn allemaal echte werkhonden, maar tegelijkertijd ook enorme kroelhonden.

Onder luid gejoel van de achterblijvende honden verlaten we de kennel. Ze zouden ook wel lekker mee willen lopen, maar zij worden straks per hok losgelaten om even lekker rond te rennen en te spelen. Dat is ook één van Alberts taken. Ze kunnen niet allemaal tegelijkertijd uit de hokken omdat ze elkaar niet allemaal even aardig vinden. Daarnaast zijn veel vrouwtjes momenteel loops.

We lopen hetr eerste traject van ruim 2 km bergop en daar stoppen we voor een Zweedse Fika. Jasmine maakt een mooi vuurtje en we krijgen koffie en thee met Zweeds gebak. Langs de route in het bos staan waanzinnig veel rijpe blauwe bessen, die we dan ook lekker snoepen tussendoor. Wat is het bos mooi in deze tijd van het jaar en de geur van de bomen en de bloemen is ook heerlijk.

Tijdens onze pauze hebben we de mogelijkheid om uitgebreid met de honden te kroelen. Wat een lieverds zijn het. Jasmine vertelt in de tussentijd wat meer over de honden. In de zomer wordt er nog niet getraind voor de hondensledentochten in de winter. Dat kunnen ze pas doen in augustus als de temperatuur onder de 10 graden komt. Ze beginnen dan langzaam met 6 km en bouwen dat op tot 15 km. Het is niet alleen een trainingstijd, maar ook een periode waarin de honden verder opgeleid worden. Sommige honden zijn van nature ‘leiders’ en zijn er goed in om een slede voorin te leiden. Andere honden moeten echt opgeleid worden, maar dat kunnen net zo goed hele goeie leiders worden.

Leia is een beetje in prinsesje, zij loopt bij de sleden ook altijd middenin en is liever lui dan moe.  

In de zomer krijgen de honden droogvoer met water en pas in de winter krijgen ze vleessoep van varken, rund en vis met als snack bevroren vis. Ze moeten in de winter hard werken en hebben dan ander voedsel nodig. Als we terug zijn bij het kennel beginnen de andere honden meteen weer hard te joelen. We lopen nog een rondje langs de hokken om ook de andere honden wat aandacht te geven. Ze kijken je allemaal met hun intense blauwe ogen aan. Voor de kennel zijn nog twee extra hokken, één voor de twee puppy’s en één voor de drie pensionado’s.

Samen met Nyncke heb ik hier in maart 2023 ook de hondensledentocht gedaan. Het bos was toen uiteraard helemaal wit van de sneeuw, maar ik herken wel gedeeltelijk de route. Die was toen veel langer natuurlijk, want die hondensleden gaan echt wel hard. Na een snelcursus ‘Hoe bestuur ik een hondenslede’ werden we meteen op pad gestuurd. De bospaden gaan hier best op en neer en ik kan me nog herinnering dat het in het begin echt wel wennen was om in volle vaart heuvel af te gaan met de slede. Ook een onvergetelijke ervaring.

De kinderen vonden dit een groot succes. Ze zijn nu bezig met een tennistoernooi, waar ik nu ook naartoe ga. Vanavond gaan we namelijk eten in het restaurant van Granö en dan heb ik vast geen zin meer om nog weer te gaan zitten schrijven. Het is alweer de laatste avond hier. Ik zou hier met gemak een hele week kunnen blijven. Ons avontuur gaat echter verder door naar Luleå, helemaal bovenin de Botnische golf.

Na ons diner in het restaurant sluiten we de dag af bij één van de vuurplaatsen langs de rivier, een mooie afsluiting van ons verblijf hier. Terug lopend naar onze birdsnest zien we op de heuvel een zwart silhouette van een hele grote kat. We zoeken op, wat dat zou kunnen zijn geweest en wij denken dat het een lynx moet zijn geweest, die komen hier veel voor. Hij bleef heel mooi staan tegen het licht in, maar helaas niet lang genoeg om hem op de foto te krijgen, zeker nu het rond middernacht echt wel donker begint te worden, maar niet voor lang. Over een kleine 4 uur komt de zon alweer op..